تابلو نقاشی مینیاتور اثر صنیع زاده کد ۱۸۰۰۲۵

توضیحات

نقاشی مینیاتور

هنر نگارگری و هنر مینیاتور جزو هنرهای تجسمی و هنرهای تزئینی محسوب می‌‌شوند. در این هنر، نقش و نگارهایی از گل و مرغ، اشعار تزیین شده با حاشیه‌های نگارگری شده را می‌توان مشاهده کرد. مینیاتورکاری هم تعریفی مشابه با نگارگری دارد. از آنجایی که این نقاشی‌ها با قلم‌های بسیار باریک و ریز به تصویر کشیده می‌شوند، به آن هنر نگارگری ایرانی و Miniature گفته می‌شود. هر دو هنر، مفاهیم و نمادهایی را منتقل می‌کنند که در دوره‌های مختلف هنر در ایران، متفاوت تعریف شده است.

تاریخچه نگارگری ایرانی و مینیاتور به قرن‌ها پیش باز می‌گردد. آثار به دست آمده از اکتشافات باستان ‌شناسی نشان می‌دهند که نقش و نگارهایی روی عمارت‌ها و ساختمان‌ها در دوران هخامنشیان و اشکانیان وجود داشته است. در برخی از آثار به جا مانده از دوران ساسانیان هم نگاره‌هایی دیده شده است. نقش و نگارهایی که از پادشاهان به تصویر کشیده می‌شد، به همراه نقاشی‌هایی که سبک زندگی پادشاهان گذشته را نشان می‌داد در گروه نقاشی‌های نگارگری و مینیاتور دسته ‌بندی می‌شوند. به مرور زمان، هنر نگارگری ایرانی همراه با ورود اسلام به ایران، به دوره سلجوقیان منتقل شد. نقاشی‌هایی که از کاخ‌های پادشاهی دوران عباسیان به ‌جای مانده، این هنر را اثبات می‌کند. نگارگری در آن دوران برای تزئین کتاب‌ها و نقش و نگارهای مکتوب به کار می‌رفت.

نمونه ای از نقاشی مینیاتور، مکتب هرات

نگارگری ایرانی و مینیاتور نسل به نسل از سلسله‌های پادشاهی ایرانیان از سامانیان به غزنویان و آل بویه منتقل شد و سپس به دوران بعدی راه پیدا کرد. سبک نگارگری و سبک نقاشی ایرانی در هر دوره متفاوت بوده است؛ اما هر کدام مفاهیمی را منتقل می‌کرده‌‌اند. همان طور که از این تاریخچه بر می‌آید، نقش و نگارها از دوران پیش از اسلام وجود داشته‌اند و سپس در قرن سوم هجری به دربار حکومت عباسی وارد شد.

در دوران حکومت ایلخانیان در ایران، نگارگری ایرانی و مینیاتور فرصتی پیدا کرد که توسعه بیشتری داشته باشد. هنرمندانی از شهر تبریز در آن زمان به شهرت و محبوبیت رسیدند. در همان زمان بود که هنر خوشنویسی و خطاطی با هنر نگارگری و Miniature آمیخته شد. کتاب‌های نفیس از اشعار شاهنامه با هنر مینیاتور تزئین شدند. به این ترتیب شد که هنر نگارگری و تذهیب برای صفحه‌آرایی کتاب مورد توجه قرار گرفت. در روند تکامل نگارگری ایرانی و مینیاتور، ۵ مکتب مختلف تعریف شده است. مکتب شیراز، مکتب هرات، مکتب تبریز، مکتب قزوین و مکتب اصفهان، پنج مکتب مهم در هنر نگارگری و مینیاتور هستند.